An executive’s laptop was in a 100 pieces

When I was a student, I did a few hours on the IT Service Desk every week. We spent our time solving all kinds of problems that colleagues were having with their computers. This was a very long time ago, when computers were very different to how they are now. Upgrading a laptop with a DVD player or some extra memory: we did it all ourselves. We ordered everything we needed and then set to work armed with parts and screws.

On one particular Friday, I was working on two laptops. One of them belonged to an executive manager. He was supposed to be collecting his laptop at 13.00 because he was flying to Hong Kong that afternoon. I’ll never forget the moment he walked into our room. “Is it ready?” he asked. “Almost!” I replied, pointing to a laptop on my desk that was in at least 100 different pieces. I saw the panic in his eyes: “What are we going to do?” I quickly pointed to his real laptop, which was ready for him to take away. We had a good laugh about my little joke.

The fact that jokes like this aren’t frowned upon says a lot about Vanderlande. We have an open and accessible culture. We are one. Which is very important to me. Obviously, the company is much bigger now and it’s impossible to know everyone. But we still try to keep the atmosphere the same, even if it’s at a different level sometimes. I’ve already persuaded a lot of friends to work here. You won’t find the great atmosphere and people we have here at any other company of the same size.

Als vijftienjarige stapte Marcel Verbruggen voor het eerst als werknemer binnen. Met een schroevendraaier in zijn hand startte hij met zijn vakantiebaan in de fabriek. Intussen staan er ruim 30 Vanderlande-jaren op de teller en heeft hij op diverse afdelingen gewerkt. De ongedwongen, familiaire cultuur is dat wat hem zo thuis laat voelen. Met een twinkeling in zijn ogen denkt hij terug aan die ene goede grap.

Als student werkte ik een paar uur per week op de ICT Service Desk. Dagelijks losten we allerlei problemen op die collega’s ervaarden met hun computers. We spreken over een hele tijd terug en in die tijd zaten computers natuurlijk anders in elkaar. Laptops voorzien van een dvd-speler of wat extra geheugen: we deden alles zelf. We bestelden de spullen en gingen aan de slag met onderdelen en schroefjes.

Op een vrijdag was ik druk bezig met twee laptops. Een daarvan behoorde toe aan een executive manager. Hij zou zijn laptop om 13.00 uur ophalen, omdat hij die middag naar Hongkong zou vliegen. Ik zal nooit het moment vergeten dat hij onze ruimte binnenliep. “Is hij klaar?” vroeg hij. “Bijna!” antwoordde ik, terwijl ik naar de laptop op mijn bureau wees. Of beter gezegd, naar de honderd stukjes waaruit de laptop bestond. De ogen van de executive gingen wijd open, overmand door paniek: “En nu?” Toen wees ik maar snel naar zijn eigen laptop, die netjes klaarlag. We hebben ontzettend gelachen samen.

Dat we zulke grappen kunnen maken, zegt alles over Vanderlande. We hebben een open, toegankelijke cultuur. We zijn één. Voor mij is dat heel belangrijk. Natuurlijk zijn we heel groot geworden en is het onmogelijk om iedereen te kennen. Toch proberen we deze sfeer te behouden, al is het soms op een ander niveau. Ik heb dan ook al heel wat vrienden hier naar binnen gepraat. Die leuke sfeer en fijne mensen tref je niet bij andere bedrijven van deze omvang.