I got the job by answering just one question

A simulation engineer; that’s what I wanted to be. During the interview, I was told that three people had already been hired for the role. The department was quite small and they didn’t have space for a fourth simulation engineer. Fortunately, there was another option, so my disappointment didn’t last long. The lady interviewing me said that there was room in another team. After discussing how I might be able to progress to the role that I had set my sights on, we decided to find the manager of the team in question and ask him what was possible.

We bumped into him as soon as we entered the department. He was in a hurry. “I’ve actually got just one question,” he said. I straightened my back, bracing myself to dig deep. My answer would determine whether or not I was successful. So, his question surprised me: “What do you do if there’s a puzzle you can’t solve?” I looked at him and said that I’d keep going until I’d put the last piece in the puzzle. He thanked me and continued on his way. It was an unusual job interview and left me with more questions than answers.

Shortly after that, I got the good news: the job was mine. Later, I learnt that my answer had won the manager over. It had told him a lot about how I approach problems. Now, 25 years on, I’m still very grateful to him!

Ik kreeg de baan op basis van één vraag

Nadine Vial vierde afgelopen jaar haar 25-jarig jubileum bij Vanderlande. Het is dan ook even geleden dat ze reageerde op een advertentie in de krant voor een baan. Nadine wordt uitgenodigd voor een kennismaking, maar haar toekomstige manager stelt slechts één vraag. Een ‘sollicitatiegesprek’ om nooit te vergeten.

Simulation engineer, dat was de baan die ik wilde. Toen ik op gesprek kwam, hoorde ik meteen dat er al drie mensen voor deze rol waren aangenomen. De afdeling was vrij klein en ruimte voor een vierde simulation engineer was er niet. Gelukkig was er nog een optie en duurde mijn teleurstelling niet lang. De dame met wie ik het gesprek had, gaf aan dat er binnen een ander team wel plek was. We spraken over een route om zo toch in de rol te groeien die ik eigenlijk wilde. We besloten de desbetreffende manager van het team op te zoeken en hem te vragen naar de mogelijkheden.

Toen we de afdeling op stapten, liepen we de manager direct tegen het lijf. Hij had haast. “Ik heb eigenlijk maar één vraag”, gaf hij aan. Ik rechtte mijn rug, klaar voor de complexe vraag die ik kon verwachten. Mijn antwoord zou allesbeslissend zijn. Verbaasd hoorde ik zijn vraag aan: “wat doe je als je een puzzel niet opgelost krijgt?” Ik keek hem verrast aan en antwoordde dat ik net zo lang door zou gaan tot ik het laatste puzzelstukje gelegd had. Hij bedankte me vriendelijk en liep door. Een bijzonder sollicitatiegesprek dat me met vraagtekens achterliet.

Een poosje later kreeg ik goed nieuws. Ik mocht starten. Later gaf mijn manager aan dat dat antwoord doorslaggevend was. Het zei voor hem veel over hoe ik een probleem benader. En nu, 25 jaar later, ben ik hem daar nog steeds dankbaar voor!