Of course it’s going to feel like home if you were born here

I have fond memories of playing on the Vanderlande site. It was our very own paradise in the evenings and weekends. There was even a little football pitch, where I spent many hours kicking a football around. My parents regularly organised birthday parties for me too, some involving treasure hunts in the company’s grounds. Over time, Vanderlande got bigger and bigger and I got older.

But I still joined Vanderlande by coincidence 3.5 years ago. I have studied Sports Science. Not a subject that you’d immediately associate with Vanderlande. Because my graduation had been delayed by six months, I got a part-time job in the planning department. Then, when my graduation internship was cancelled at the last minute, I put out my feelers in the company. Coincidentally, Vanderlande had just recruited its very first Health Manager. It had just opened its first fitness school in the building too. I was very lucky to be given an internship opportunity at a time when corporate health management was still in its infancy.

In my current position as a Health & Wellbeing Coach, my job is all about looking after my colleagues’ health. I organise rehabilitation programmes and group programmes and give presentations. I see very different people from very different departments throughout the day. I can see why colleagues who’ve been with Vanderlande for a long time feel that the culture – where everyone knows everyone else – is changing. We’ve grown a lot. But I don’t feel the way they do; perhaps because of the job I do. To me, it’s the bond between everyone at Vanderlande that makes working here so special.

Renzo Brus, Health & Wellbeing Coach, is letterlijk op het huidige terrein van Vanderlande geboren. Zijn ouderlijk huis stond bij de oude ingang van het parkeerterrein, want zijn vader was facility manager. Als om zes uur de poort dichtging, dan was Vanderlande één grote speelplaats voor Renzo. Niet zo gek dus, dat hij zich zo verbonden voelt met Vanderlande.

Ik heb mooie herinneringen aan spelen op het terrein van Vanderlande. ’s Avonds en in de weekenden was dit ons paradijs. Er was een voetbalveldje. Ik heb er heel wat balletjes getrapt. Mijn kinderfeestjes vierden we hier ook regelmatig. Dan zetten mijn ouders bijvoorbeeld een speurtocht uit over het terrein. Uiteindelijk werd Vanderlande steeds groter en ik werd ouder.

Toch is het nog best toevallig dat ik 3,5 jaar geleden bij Vanderlande in dienst ben gegaan. Ik studeerde Sportkunde. Niet meteen een studie die je met Vanderlande associeert. Omdat ik een half jaar vertraging had opgelopen, had ik een bijbaan op de planningsafdeling. Toen mijn afstudeerstage op het laatste moment werd afgezegd, heb ik intern een lijntje uitgezet. Heel toevallig had Vanderlande net de eerste Health Manager aangenomen. Ook was de eerste fitnessschool in het gebouw net geopend. Ik kreeg een afstudeerplaats, in een tijd dat gezondheidsmanagement voor bedrijven nog in de kinderschoenen stond.

In mijn huidige functie als Health & Wellbeing Coach ben ik dag in dag uit bezig met de gezondheid van mijn collega’s. Ik verzorg revalidatietrainingen, groepstrainingen en ik geef presentaties. Ik zie de hele dag door heel veel verschillende mensen van veel verschillende afdelingen. Ik snap dat collega’s die al heel lang bij Vanderlande werken het gevoel hebben dat de cultuur van ‘ons kent ons’ aan het veranderen is. We zijn nu eenmaal een stuk groter geworden. Toch voel ik dat, misschien door mijn functie, juist niet zo. Het gevoel van onderlinge verbondenheid is wat werken bij Vanderlande zo bijzonder maakt.