Vanderlande and I go way back

I returned to Vanderlande via a secondment agency. The interview started with criticism. Why hadn’t I applied to Vanderlande directly? After all, I already knew my way around. But a laugh broke the ice and that’s when my adventure at Vanderlande began.

They were right. Vanderlande and I go way back. My father joined the company in the early 1970s and that’s when my brothers, sister and I – all of us just children then – got to know the company. Family trips were a company tradition: out and about with all the employees and their children. In a packed bus to Slagharen, for example. We’d always stop off at the AC restaurant on the way back. We all got to enjoy one of the set meals, which we probably all still remember now: schnitzel, fries, apple sauce and carrots with peas.

I have fond memories of these trips. Just like Vanderlande’s anniversaries, they’ve become milestones in my life. I experienced the 25th and 50th anniversaries up close. The 25th anniversary in particular was very special. Although too young to really understand the significance of certain events, I really cherish the memories I have of Vanderlande back then. The commemorative plate that my father and all the other employees received in honour of the company’s 25th anniversary is tangible proof of our long history. He was so proud when I started my career at Vanderlande too. Unfortunately, he’s no longer here to admire the plate himself anymore. But I enjoy it for both of us every time I look at it. Here’s to many more anniversaries!

Vanderlande en ik gaan ver terug

Schnitzel, friet met appelmoes en doperwten met worteltjes. Dat zijn David Pfaff zijn eerste herinneringen aan Vanderlande. Als kind wandelde hij al door de gangen van het bedrijf, zonder te beseffen dat zijn eigen toekomst daar ook zou liggen. Het sollicitatiegesprek, vele jaren later, wees hier in eerste instantie trouwens niet op.

Via een detacheringsbureau vond ik mijn weg naar Vanderlande. Tijdens het sollicitatiegesprek kreeg ik direct op mijn donder. Waarom had ik niet rechtstreeks bij Vanderlande gesolliciteerd? Ik kende tenslotte de weg! Een lach brak het ijs, en zo begon mijn avontuur.

En inderdaad, ik moest ze gelijk geven. Vanderlande en ik gaan ver terug. Mijn vader begon er in de vroege jaren zeventig en zo maakten mijn broers, zus en ik als kind kennis met het bedrijf. Familie-uitjes waren een ware traditie: met alle kinderen van de medewerkers op pad. Bijvoorbeeld in een afgeladen bus naar Slagharen. Op de terugweg langs het AC-restaurant was vaste prik. Daar genoten we van één de standaardmaaltijden die we ons waarschijnlijk allemaal kunnen herinneren: schnitzel, friet, appelmoes en wortels met doperwten.

Ik heb prachtige herinneringen aan deze uitjes. Net als de jubilea van Vanderlande zijn het mijlpalen in mijn leven. Het 25- en 50-jarig bestaan heb ik van dichtbij meegemaakt. Vooral het 25-jarig jubileum blijft bijzonder. Hoewel ik toen nog te jong was om het zelf te begrijpen, koester ik de herinneringen die ik toen al bij Vanderlande maakte. Het herinneringsbord dat mijn vader, net als alle andere medewerkers, kreeg ter ere van het 25-jarig bestaan, is een tastbaar bewijs van onze lange geschiedenis. Hij was zo trots toen ook ik een carrière bij Vanderlande startte. Hij is er helaas zelf niet meer om de schaal te bewonderen maar ik geniet voor ons samen, iedere keer als ik ernaar kijk. Op naar nog veel meer jubilea!